ینی چری ها
جوامع بشری پیوسته در حال یادگیری از همدیگرند و در این میان، امپراطوری ها در یادگیری از همانندهای خود، همت والایی دارند. آموختن از تجربه های امپراطوری های دیگر در اقتصاد و صنعت و معماری، تنها بخش های نمایان این دانشگاه حکمرانی است اما آنچه کمتر مورد توجه است شگردهای مدیریتی، تجارب دیگر حکومتها در اداره امور، بهره گیری از فرصتها، نحوه رویارویی با تهدیدها و دشمنان و تحکیم قدرت است که امپراطوری ها در آن، به خوبی شاگردی می کنند.
مثال روشن این درس آموزی، امپراطوری غرب به رهبری آمریکا و هم¬پیمانان اروپایی آن است که در رویارویی با انقلاب اسلامی از شگردهای امپراطوری های پیشین، درس آموخته اند. نمونه پر کاربرد و امروزی این درس¬آموزی را، در حوزه رسانه و تبلیغات می توان دید. بهره گیری از« ینی چری ها»، شگرد رایج کنونی آنان در تقابل با انقلاب اسلامی است.
اصطلاح «ینی چری » اصطلاحی ترکی است و در دوره امپراطوری عثمانی کاربرد داشته است. در توضیح این اصطلاح گفته اند دولت عثمانی در جنگهای خود با اروپائیان از مناطق تحت تصرف خود کودکان خردسال را به اسیری می گرفت و از بین آنها گروهی را گزینش و برای جنگهای آینده تربیت می کرد؛
سربازان ینی‌چری در کودکی از میان پسران خانواده‌های مسیحی انتخاب می‌شدند و از پانزده سالگی، برای آموزش‌های دینی و نظامی به سپاه عجمی اوغلان می‌پیوستند. در آنجا پس از هفت سال کار سخت ورزیده شده، به سپاه ینی‌چری منتقل می‌شدند تا هشت سال دیگر در سپاه ینی‌چری تحت آموزش فنون نظامی قرار بگیرند و مهارت استفاده از سلاح‌های گوناگون را به دست آوردند. این سربازان روی هم رفته پانزده سال آموزش می‌دیدند و در سی‌سالگی به عنوان یک ینی‌چری در ارتش عثمانی به خدمت مشغول می‌شدند. اینان معمولاً با نام «جان‌نثاران سلطان» شناخته می‌شدند.
ینی‌چری‌ها پس از 40 یا 45 سالگی نیز با یک مستمری اندک بازنشسته می‌شدند، زیرا سلاطین عثمانی بر این باور بودند که سرباز در این سن توانایی‌هایش رو به افول می‌گذارد. پس برای همین هم زندگی آینده? این سربازان به میزان جنگ‌هایشان و غارت‌ها و غنایم بستگی داشت. ینی‌چری‌ها همواره طرفدار پادشاهان جنگ‌طلب بودند و از پادشاهانی که به جنگ نمی‌رفتند متنفر بودند.(رجوع کنید به سایت ویکی¬پدیا)
سربازگیری امپراطوری غرب از میان ملتها به ویژه ایرانیان، با الهام از همین شیوه امپراطوری عثمانی صورت می گیرد. سربازگیری برای جنگ تبلیغاتی و رسانه ای، قواعد خود را دارد. افراد بلند پرواز، آرزومندان شهرت و ثروت و چهره ها، که خواهان زندگی در اروپا و آمریکا هستند مجتمع شکارگاهی غربیان برای شکارند، شکار سربازان.
خبرنگاران، هنرپیشگان ، ورزشکاران و ... با وعده های گوناگون مثل تابعیت و شهرت در سایه رسانه های پر نفوذ امپراطوری رسانه ای غرب، به خدمت گرفته می شوند. جالب آنکه مانند ینی چری های عثمانی طرفدار سرسخت جنگ و رویارویی کارفرما و ارباب خود با ایرانند چرا که همانند آنها، برای جنگ و تقابل، گزینش شده و به خدمت گرفته شده اند و هویّتی غیر از این ندارند پس بدیهی است که همواره طرفدار تقابل باشند و برای آن دست و پا بزنند.
مجریان تلوزیونی ، خبرنگاران و کارشناسان شبکه های ماهواره ای، تنها بخش هویدای این لشکر اجیر شده اند و چه بسیار سربازانی که در بین سایر اقشار مثل سیاستمدارانند و به تناسب فرمان، به خط می شوند و انجام وظیفه می کنند به ویژه که برخی از آنها، برای گرفتن تابعیت، سوگند خورده اند حافظ منافع آن کشور باشند.