داستان مُد
شخصیت و روح و روان آدمی و به تبع آن جامعه انسانی ابعاد مختلفی دارد که در آنها نیازمند راهنمایی ، الگو برداری و برنامه و نقشه راه است. هر فرد و گروهی که بتواند در یک یا چند بعد خاص ، خلاء های یاد شده را پر و نیازها را برطرف کند نگاه ها و توجه افراد و جوامع به سوی آنها متوجه خواهد شد و از آنها پیروی خواهد کرد. نمونه بارز این حقیقت، داستان مُد لباس یا آرایش مو و آراستگی های ظاهر است. یک نواختی در پوشش و ظاهر، باعث خستگی می شود و روان آدمی به دنبال تنوع است در اینجاست که گروهی با سوار شدن بر این مرکب نیاز، به طراحی لباس و چهره رو می آورند و در قالب رفع این نیاز به سودا گری می پردازند و سودهای کلانی می برند.
اگر تنها طراحی و تولیدات گوناگون، پایان این داستان بود مشکلی نبود اما حقیقت آن است که طاغوتیان و حرامیان زمانه با آگاهی از این نیاز در هنگامه طراحی لباس ها به دنبال راهکاری هستند تا فرهنگ جوامع را متناسب با مقاصد خود تغییر دهند زیرا هر پوششی به خاطر آنکه در دید عموم قرار دارد به منزله یک تابلو تبلیغاتی عمل می کند و آنها می توانند با نوع طراحی ، فکر و اندیشه مورد نظر خود را ترویج کنند مانند طراحی لباس های هم جنس بازان که در غرب نشانه و شعار آنان به حساب می آید. جالب آنکه در شرق به دلیل حالت انفعال و خود کوچک بینی نسبت به آنچه از غرب می رسد این نوع لباس ها، به عنوان مد روز، مورد استقبال قرار گرفتند و جوانان این جوامع بدون این که معنای این نوع از پوشش را بدانند صرفا به خاطر این که در اروپا و آمریکا مُد هستند، از آن استقبال کردند. نتیجه عملی رواج این نوع پوشش، شکستن قبح عریانی است به طوری که به خاطر فاق کوتاه بودن شلوار مردان، دائما بخش پشت شلوار پایین کشیده شده و عریان می شود این در حالی است که چند نسل قبل، اگر این اتفاق به طور تصادفی برای مردی می افتاد چقدر شرمگین و ناراحت می شد.
بنابر این عدم توجه به یک نیاز و پر نکردن این خلاء به طور صحیح و به موقع ، راه نفوذ یک فرهنگ و باور باطل را به میان نسل های جدید، باز کرده است.